Fjalori i Gjuhësisë – indeksi

Fjalori i Gjuhësisë

osmanishtja

OSMANISHTE

Turqishtja e vjetër që përdorej në kohën e Perandorisë Osmane,

gjuha osmane.

NJËFJALËSH
Që përbëhet prej një fjale të vetme. Emërtim njëfjalësh. Fjali

njëfjalëshe.

NJËFJALËZOHET

Shndërrohet në një fjalë të vetme, bëhet një fjalë e vetme (për një

grup prej dy a më shumë fjalësh).

NJËFORMËSH

Që ka vetëm një formë

NJËJËS

Numri njëjës: formë e kategorisë gramatikore të numrit, që

tregon se është fjala për një frymor, për një send a për një dukuri

ose që veprimi, gjendja a tipari cilësor ka të bëjë me një qenie me

një send a me një dukuri; tërësia e trajtave gramatikore të këtij

numri. Emër (mbiemër, përemër) në numrin njëjës. Veta e parë

(e dytë, e tretë) e numrit njëjës.

NJËKOHËSI

Të qenët i njëkohshëm; të ndodhurit në të njëjtën kohë.

Njëkohësia e ngjarjeve. Raport njëkohësie.

NJËRROKËSH

Që përbëhet nga një rrokje, që ka një rrokje. Fjalë njërrokëshe.

NJËSI

Element bazë në sistemin e gjuhës ose në nënsistemet e

saj. Njësi fonetike (fonologjike, sintaksore, leksikore, frazeologjike).

NJËVETOR

Që përdoret vetëm në vetën e tretë njëjës a shumës (për foljet si

klloçit, flitet, dihet etj.). Folje njëvetore.

NJËVLERËS

Fjalë a shprehje, që mund të zëvendësojë plotësisht nga

kuptimi dhe nga funksioni një fjalë ose një shprehje tjetër.

Comments
All comments.
Comments