Fjalori i Gjuhësisë – indeksi

Fjalori i Gjuhësisë

HABITORE

HABITORE
Mënyra habitore.

HABITORE

Që shpreh diçka, të cilën e japim si të papritur, si të çuditshme a

si gjë që na habit. Fjali habitore.

Mënyra habitore një nga mënyrat e foljes në gjuhën shqipe, e

cila shpreh një veprim a një gjendje që kryhet ose ngjet papritur

dhe ngjall habi te folësi.

HAPUR

Rrokje e hapur, rrokje që mbaron me një zanore.

Zanore e hapur, zanore që shqiptohet me gojën më të çelur

se zakonisht.

HESHTJE

Ndalesë, pauzë. Pikat e heshtjes.

HIPOTETIK

Që ka fjali të varur kushtore dhe që shpreh një mendim, i

cili merret me mend a quhet sikur është i tillë. Periudhë (fjali)

hipotetike. Ndërtim hipotetik.

HISTORIZËM

Fjalë a shprehje që ka dalë nga përdorimi i gjallë, sepse

sendi a dukuria që shënon ajo i takojnë një periudhe historike të

kaluar. Përdorimi i historizmave.

Dallimi i historizmave nga arkaizmat.

HOMOGJEN

Që ka veti e tipare të njëjta a të njëllojta; që përbëhet prej njësish

a prej pjesësh të së njëjtës farë ose të njëjta nga natyra a nga

prejardhja e tyre; që është formuar nga lloje të njëjta, i papërzier;

kund. heterogjen. Trup homogjen. Lëndë homogjene. Përbërje

homogjene. Grupe homogjene. Gjymtyrët homogjene të fjalisë.

HOMONIM

1. Fjalë që tingëllon njësoj me një tjetër, por nga kuptimi

ndryshon prej saj (p.sh. verë I dhe verë II); një nga dy, a më

shumë njësi të ndryshme gjuhësore që përputhen nga ana

tingullore. Homonime të plota. Homonime leksikore

(gramatikore). Homonimet e gjuhës shqipe.

2. Që ka të njëjtin emër a titull me një tjetër.

HOMONIMI

Përputhja tingullore e dy a më shumë njësive të ndryshme

gjuhësore. Homonimi e mirëfilltë (e plotë). Homonimia e

pjesshme e trajtave. Homonimi leksikore (gramatikore).

Homonimia e prapashtesave. Homonimia në gjuhën shqipe.

HOMONIMIK

1. Që tingëllon njësoj me një tjetër, por që ndryshon nga

kuptimi.

Fjalë homonimike. Prapashtesa (parashtesa) homonimike.

2. Që ka të njëjtin emër a titull me një tjetër.

HUAJ

Huazoj. Çdo gjuhë ka huajtur fjalë nga gjuhë të tjera.

HUAJTUR

huazuar. Fjalë e huajtur.

HUAZIM

Fjalë a njësi tjetër gjuhësore, që është marrë prej një

gjuhe tjetër dhe përdoret në gjuhën amtare. Huazim i

drejtpërdrejtë (i tërthortë). Huazim leksikor. Huazimet gjuhësore.

Huazimet latine (sllave, turke). Huazimet nga greqishtja.

HUAZOJ

Marr prej një gjuhe tjetër fjalë a njësi të tjera gjuhësore

dhe i përdor në gjuhën amtare.

HUAZUAR

Që është marrë prej një gjuhe të huaj dhe përdoret në

gjuhën amtare, që nuk është e brumit të gjuhës amtare. Fjalë

(prapashtesë) e huazuar.

HUNDAK

Hundor. Zanore hundake.

HUNDOR

Që shqiptohet duke kaluar ajri nëpër zgavrat e hundës,

që shqiptohet me hundë; që ka hundorësi. Zë (tingull) hundor.

Zanore (bashkëtingëllore) hundore.

Theks hundor. Shqiptim hundor.

HUNDORËSI

Shqiptimi hundor i tingujve. Hundorësia e zanoreve. Zhdukja e

hundorësisë.

HUNDORËZIM

Kalimi i një tingulli gojor në tingull hundor. Hundorëzimi i

zanoreve.

 

Fjalori i Gjuhësisë

Comments
All comments.
Comments